Μια θεά αφηγείται ιστορία 3.500 χρόνων – Ακρωτήρι Θήρας

 στο Ιστορία Από
Η τοιχογραφία της Μεγάλης Θεάς

Το αίμα μιας θεάς που ρέει εδώ και 3.500 χρόνια. Στο άδυτο η θεά απεικονίζεται με την ανθρώπινη διάστασή της. Kάθεται απελπισμένη με το ένα της χέρι να χτυπάει το κεφάλι της για το κακό που της συνέβη και με το άλλο να αγγίζει το πληγωμένο της πόδι. Το αίμα της αποτελεί πηγή βλάστησης. Από αυτό φυτρώνει ο κρόκος. Και πιο κει ένα ιερό ματώνει προς συμπαράστασή της, όπως οι κλαίουσες εικόνες της Παναγίας. Είναι ανάλογη της Μεγάλης Θεάς της Κνωσού που προστατεύει τους πάντες και αναμφισβήτητα αποτελεί μια χαμένη ψηφίδα της μινωικής θρησκείας και μυθολογίας.

Η τοιχογραφία της Μεγάλης Θεάς, είναι σημαντική για να ερμηνεύσουμε τη μινωική θρησκεία. Ουσιαστικά πρόκειται για ένα είδος μονοθεϊσμού, η θεά εμφανίζεται σε πολλές μορφές στις τοιχογραφίες Θήρας. Κάποιες φορές είναι ενθρονισμένη και δέχεται προσφορές. Σε μια τοιχογραφία την βλέπουμε να υποφέρει όπως οι άνθρωποι, έχει πληγωθεί στο πόδι, και από το αίμα φυτρώνει ένας κρόκος.
Μια σκηνή γεμάτη μυστήριο, όπως γεμάτη μυστικά είναι και η πολιτεία στην οποία γεννήθηκε. Ολα τούτα δεν είναι παρά μόνο μια σκηνή από τις αναρίθμητες τοιχογραφίες που κοσμούσαν τα πολυώροφα κτίσματα της προϊστορικής πόλης η οποία θάφτηκε κάτω από τη λάβα του ηφαιστείου.

Το Ακρωτήρι της Θήρας, ένας από τους σημαντικότερους οικισμούς του προϊστορικού Αιγαίου, που θάφτηκε κάτω από τη λάβα της ισχυρότερης έκρηξης ηφαιστείου στην ιστορία της Μεσογείου, της Σαντορίνης (Θήρας). Οι κάτοικοι κατάφεραν να σωθούν έχοντας προφανώς αντιληφθεί τον κίνδυνο από τα προειδοποιητικά μηνύματα.

 

Όμως η πόλη μαζί με όλα τα υπάρχοντα των κατοίκων σκεπάστηκε από τη λάβα. Και μέσα από την καταστροφή διασώθηκε όσο και αν μοιάζει οξύμωρο η ζωή, αφού η τέφρα διέσωσε με έναν απίστευτο τρόπο σπίτια, δρόμους, πλατείες, τοιχογραφίες, αντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως κρεβάτια, αποτυπώνοντας τη ζωή όπως ήταν τότε.

 

Η ανασκαφή στο Ακρωτήρι ξεκίνησε το 1967 μετά από έρευνες επιφανείας στο νησί που έκανε ο Σπυρίδων Μαρινάτος από το 1963 – 1965. Την ιδέα όμως την είχε συλλάβει από πολύ πιο παλιά, το 1934, όταν βρήκε ηφαιστειακή σποδό στα θεμέλια μιας έπαυλης στην τοποθεσία «Αμνισός» της Κρήτης. Τότε κατάλαβε ότι είχε γίνει ηφαιστειακή έκρηξη στη Θήρα και ότι αυτή κατέστρεψε όχι μόνο την τοπική ζωή της Θήρας (Σαντορίνης), αλλά και τις ακτές της Κρήτης και ότι αυτές χτυπήθηκαν από το παλιρροιακό κύμα.
Προφανώς η Κνωσός χρησιμοποιούσε το Ακρωτήρι Θήρας σαν σταθμό. Οι κάτοικοι της Θήρας αγκάλιασαν με ενθουσιασμό το μινωικό πολιτισμό και τον τρόπο ζωής τους. Άλλωστε, μόνο ωφέλειες είχαν να αποκομίσουν εάν γίνονταν μέλη του κνωσιακού εμπορικού δικτύου. Αυτός ο φιλο-μινωισμός φαίνεται από πολλές λεπτομέρειες, δηλ. τα κουζινικά τους, τα ενδύματα, τα κοσμήματα, τις πιο μνημειώδεις τέχνες, όπως τις τοιχογραφίες, και τις μεγαλοπρεπείς οικοδομές. Η εκμινωισμένη πόλη του Ακρωτηρίου έζησε μόνο 50 χρόνια ευμάρειας και πολιτικής ευτυχίας. Μετά ήλθε η φοβερή καταστροφή και κατέστρεψε παντελώς το νησί.